ΚΩΣΤΑΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ
Σήμερα, περισσότερο από κάθε φορά, η πορεία πρός το μέλλον
πρέπει να γίνεται με επίγνωση των ιστορικών αληθειών, αλλά και
αυτογνωσία των εθνικών μας αδυναμιών. Δύο αιώνες από την εθνική μας
απελευθέρωση κοντεύουν να περάσουν, κι όμως οι αδυναμίες που
χαρακτήριζαν αυτό το έθνος εξακολουθούν να υπάρχουν.
Πρώτα από όλα η εθνική διχόνοια, η έλλειψη εθνικού ήθους, ηεπιδίωξη
των ατομικών ωφελειών σε βάρος της κοινωνικής ωφέλειας.Τό
"εμείς" δεν έχει νικήσει το "εγώ¨ και ο Μακρυγιάννης μπορεί να
ξαναγράψει τη νεώτερη ιστορία χρησιμοποιώντας τις ίδιες εκφράσεις.
Πάνω από όλες τις αρετές δεν δόθηκε αξία στήν Παιδεία, που ακολούθησε
τις συνταγές της αστικής ατομοκρατίας.
Δεύτερον, η εγκατάλειψη της πνευματικής κληρονομιάς των προγόνων
μας. Όταν στο τόπο αυτό έζησαν και μεγαλούργησαν τα πιό δημοκρατικά
πρόσωπα, με την μεγάλη ερευνητική διάθεση, με πνευματική παιδεία από
την κλασσική φιλοσοφία έως την πατερική θεολογία, από τους ιδρυτές των
περισσότερων επιστημών, δεν νοείται να μην είμαστε εξαγωγείς παιδείας,
αλλά εισαγωγείς, με χιλιάδες ελληνόπουλα να προσφεύγουν στα
πανεπιστήμια των δυτικών χωρών.
Τρίτον, η διαμόρφωση μεγάλων αντιπαραγωγικών αστικών κέντρων , η
αστυφιλία και η μετανάστευση. Μια χώρα με λίγες πλουτοπαραγωγικές
πηγές, όπως ήταν η μετεπαναστατική Ελλάδα, μόνο μέσα από την ανακάλυψη
νέων εφευρέσεων και την αξιοποίησή των, θα μπορούσε να αυξήσει το
βιοτικό επίπεδο. Όμως, αυτό απαιτεί συνεργασία στην έρευνα, μοντέλο
συλλογικής εργασίας, πράγμα που δεν ευδοκίμησε στην Ελλάδα.
Ο ευκαιριακός πλουτισμός σε βάρος των άλλων , αλλά και του
κράτους. Με το μέσον να χαρακτηρίζει την σταδιοδρομία του νεοέλληνα,
είναι λίγες οι φορές που κάποιος μπορεί να επιδεικνύει την αρετή του
σε συνδυασμό με την οικονομική επιτυχία του. Σ΄αυτό, δεν συμβάλλει το
πελατειακό κομματοκρατούμενο κράτος και οι συνδιαλλαγές των πολιτών με
τους πολιτικούς. Ο τοπικός εθνικισμός ή τοπικισμός. Η διάσπαση των Ελλήνων ανάλογα
του διαμερίσματος καταγωγής των πχ νησιώτες, ορεινοί, Μακεδόνες,
Κρητικοί, Πόντιοι κλπ. Ο τοπικισμός αυτός φάνησε και στις χώρες
μετανάστευσης που μετέβησαν οι Έλληνες. Ως και στα διάφορα αθλήματα,
οι επαγγελματικές ομάδες έθρεψαν τον ανταγωνισμό σε βάρος του
αθλητικού πνεύματος ή της ψυχαγωγίας. Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε τώρα ;
Επειδή καμιά διόρθωση δεν είναι αδύνατη λόγω χρόνου, όταν υπάρχει ειλικρινής διάθεση,
τώρα μπορούμε να κάνουμε τα πρώτα βήματα.
Εκλογή πολιτικών με σύστημα δημοκρατικό, αυτό της άμεσης δημοκρατίας,
με θέσεις μικρής θητείας. Πόθεν έσχες για όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα θέσης .
Παιδεία βασισμένη στα συνεργατικά πρότυπακαι στην έρευνα .Παιδεία με πρόταξη
των ηθικών αρχών έναντι τουκέρδους. Καμία διαφήμιση του ευκαιριακού κέρδους
πχ λαχεία,καζίνο κλπ.αλλά ούτε και των καταναλωτικών προϊόντων. Παιδεία ίση για
όλους και αμοιβή των καθηγητών με βάση την πρόοδο των μαθητών. Εργασία μέσα από
συνεργατικούς συνεταιρισμούς που δεν θα χρηματοδοτούνται από το κράτος
αλλά από την τοπική κοινωνία ανάλογα του έργου τους. Βραβεία ήθους
και αλληλεγγύης σε όσους κάνουν πράξη τα συνεργασιακά πρότυπα. Μικρή
εισοδηματική διαφοροποίηση. Εργασία παράλληλη σε χειρωνακτική και
πνευματική από τις πρώτες τάξεις. Σεβασμό στο περιβάλλον, στην
κυκλοφοριακή αγωγή, στη μορφή της διασκέδασης. Αυστηροί κανόνες με
ποινή μόνο την εργασία και όχι την φυλακή. Αυστηρό ωράριο εργασίας και
κανόνες ηχορύπανσης. Σταδιακή συνταξιοδότηση με μείωση των ωρών
εργασίας στις πρακτικά δυνάμενες να εκτελεστούν.Παραγωγή επισιτιστικής επάρκειας
να προηγείται της βιομηχανικής ή τουριστικήςκλπ. Υπηρεσίες τομέων που δεν θα είναι
παρασιτικοί και μείωση των φθηνών ξένων εργατών για μείωση της ανεργίας και
εργασία σε χειρωνακτική μορφή, όλων των Ελλήνων. Παράδειγμα εργασίας από τους
καθηγητές κατά πρώτον. Ο εξωτερικός δανεισμός μόνο για παραγωγικά έργα.
Η ανάθεση δημόσιων έργων μόνο με ανοικτούς μειοδοτικούς διαγωνισμούς και ρήτρες.
Το ίδιο και η εισαγωγή πρώτων υλών καθώς και ο αμυντικός εξοπλισμός.Διαφάνεια σε
όλες τις προσλήψεις, καθώς και στην εκτέλεση της θητείας.
Η απονομή δικαιοσύνης με σκοπό την μεταμέλεια κι όχι τον
παραδειγματισμό των άλλων με βαριές ποινές σε λίγους . Οι δικαστές,
πρόσωπα που χαίρουν της τοπικής και εθνικής έγκρισης. Το ίδιο και οι
καθηγητές, οι ιερείς, οι πολιτευτές, οι γιατροί. Για μια πορεία με επίγνωση χρειαζόμαστε πρώτα ήθος και μετά γνώσεις.
Αλλοιώς οι γνώσεις θα γίνουν όργανο αυτοκαταστροφής, πρώτα ατομικής
και μετά συλλογικής.
